Ένα από τα ποίο ιστορικά ΤΕΙ, το τμήμα Δασοπονίας και ΔΦΠ είναι δέσμιο της Σ.ΤΕ.Γ. (Σχολή Τεχνολόγων Γεωπόνων) σχολή στην οποία ανήκει από το 1983 με τον νόμο ίδρυσης των ΤΕΙ. Το τμήμα Δασοπονίας μαζί με ένα πλήθος νέων και παλαιών τμημάτων όπως η Ζωική Παραγωγή, η Φυτική Παραγωγή, το Ανθοκομίας , η αρχιτεκτονική τοπίου κ.α. αποτελούν την Σ.ΤΕ.Γ., σχεδόν όλα όμως τα τμήματα έχουν μια συνάφεια όσον αφορά το αντικείμενο τους, δηλαδή σχετίζονται με την γεωργική παραγωγή και την επιστήμη πάνω σε αυτή, η Δασοπονία έχει όμως διαφορετικό μοτίβο, ναι μεν είναι συγγενικό τμήμα με τα προηγούμενα αλλά σχετίζεται με την δασική παραγωγή, προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων, την ανάπτυξη των δασών. Οπότε αν αναλύσουμε της έννοιες από τις επικεφαλίδες των τμημάτων, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι η δασοπονία αποτελεί από μόνη της μία ξεχωριστή σχολή.
Η εκπαίδευση των Δασοπόνων στην Ελλάδα αρχίζει από πολύ παλιά και η εξέλιξή της είχε πολλές διακυμάνσεις ως προς το αντικείμενο, το σκοπό και τον ρόλο του δασοπόνου. Η διαδρομή ξεκινάει από τη Βυτίνα, περνάει στην Αγία και από εκεί στη Πάτρα με τελικούς προορισμούς το Καρπενήσι, τη Δράμα και την Καρδίτσα. Πλέον υπάρχουν τρία τμήματα δασοπονίας στην Ελλάδα, τα οποία υπολειτουργούν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι και τα τρία έχουν προσωπικό σε αριθμό όσο απαιτεί ένα τμήμα για να λειτουργήσει κανονικά.
Το πρόβλημα των δασοπόνων δεν εστιάζεται μόνο στην έλλειψη υποδομών αλλά στο ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα ακόμα εκκρεμούν. Από την πλευρά τους τα τμήματα έχουν κάνει άλματα προόδου με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών, με την δημιουργία γραφείου διασύνδεσης, αυτά όμως δεν είναι αρκετά για να έρθει ένα πιάτο φαί στο σπίτι του δασοπόνου.
Αν συνοψίσουμε τα παραπάνω βλέπουμε ότι δύο είναι τα καίρια ζητήματα των δασοπόνων, η απόσχιση της δασοπονίας από την ΣΤΕΓ και η έκδοση των νέων επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Βέβαια πολλά από τα νέα τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ έχουν προβλήματα ύπαρξης και το μέλλον τους είναι αβέβαιο, ειδικά αυτά που είναι στην επαρχεία, με μερικά από αυτά να περιμένουν το κλείσιμο τους ή να συγχωνευτούν με άλλα. Έτσι κι εμείς ήμαστε στο μάτι του κυκλώνα και μια εκ των δύο λύσεων θα έρθει πρόχειρα σε εμάς όχι γιατί ήμαστε ανοργάνωτοι όχι γιατί δεν έχουμε ανθρώπους στην κεντρική εξουσία για να μας στηρίξουν αλλά γιατί εμείς έχουμε φτάσει τα τμήματα μας σε οριακό σημείο που μόνο τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν θυμίζουν. Μεταπτυχιακά αυτόνομα δεν έχουμε, καθηγητές για όλα τα γνωστικά αντικείμενα δεν έχουμε, βιβλία δεν έχουμε, επαγγελματικά δικαιώματα δεν έχουμε, έχουμε όμως αντοχή η οποία εξαντλείται….
Κων/νος Μησιάλης
MSc Δασοπόνος
