Κατακερματισμένη Δασοπονία

Το πρόβλημα με τα τμήματα δασοπονίας είναι ότι δεν έχει διαφημιστεί πολύ το αντικείμενο και ο ρόλος του δασοπόνου στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα να χάνεται το αντικείμενο και να ιδρύονται νέα τμήματα με κατευθύνσεις από την Δασοπονία.
Στην Ελλάδα, σε μία χώρα τόσο μικρή δεν χρειάζονται τμήματα με πολλές ειδικεύσεις πχ έχουμε Δασοπονία και ΔΦΠ και παράλληλα λειτουργεί τμήμα Τεχνολογίας Ξύλου (Καρδίτσα), Οικολογίας (Ζάκυνθο) και Αρχιτεκτονικής Τοπίου (Δράμα). Έχουν πάρει δηλαδή έναν τομέα, τον έχουν κατακερματίσει σε διάφορα σημεία της Ελλάδος και τα έχουν κάνει όλα τμήματα που πολλές φορές δεν είναι στην ίδια σχολή.
Ο Καλλικράτης πρέπει να ενώσει τα τμήματα αυτά σε μία πόλη και σε μία σχολή, δεν μπορεί κάθε χρόνος που περνάει να ιδρύονται τμήματα με συναφή αντικείμενα σπουδών, εξάλλου έχει αποδειχτεί ότι η απόλυτη εξειδίκευση μόνο πλεονεκτήματα δεν έχει. Σίγουρα χρειάζονται όλα αυτά τα προγράμματα σπουδών γιατί είναι εμπορικά, αλλά θα έπρεπε να είναι σε μία πόλη και σε μία σχολή για να είναι βιώσιμα όπου θα υπήρχε η δυνατότητα επιλογής του προγράμματος σπουδών από τους σπουδαστές.
Αν πάρουμε και κοιτάξουμε το μηχανογραφικό θα δούμε δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν χιλιάδες σπουδαστές ανά την Ελλάδα που φοιτούν σε τμήματα με συναφή αντικείμενο, το πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν εστιάζεται μόνο στην πληθώρα των τμημάτων που υπάρχουν αλλά και στο ότι χιλιάδες σπουδαστές ζουν στην επαρχία σε αμφίρροπα τμήματα.
Τα πτυχία και ο βίος των σπουδαστών χρειάζονται γενναίες πολιτικές και όχι ρόδινες υποσχέσεις σε καθηγητές.

Κων/νος Μησιάλης