Τα επιμελητήρια έχουν σκοπό την προστασία και ανάπτυξη των μέλλων τους και γενικά συμβάλουν στην διεύρυνση και προώθηση της επιστημονικής γνώσης στους τομείς με τους οποίους ασχολούνται. Επίσης σαν σύμβουλοι του κράτους για τεχνικά, επαγγελματικά, τουριστικά, οικονομικά θέματα γνωμοδοτούν για νομοσχέδια, προεδρικά διατάγματα και παρέχουν την συνδρομή τους για την υλοποίηση των αναπτυξιακών προγραμμάτων, για θέματα με τα οποία σχετίζονται. Ακόμα τα επιμελητήρια εκδίδουν εφημερίδες, περιοδικά και συγγράμματα, διοργανώνουν ημερίδες, συνέδρια για την ενημέρωση των μελλών και της πολιτείας για κλαδικά και εθνικά θέματα.
Οι κλάδοι που έχουν επίσημο φορέα δηλ. το δικαίωμα εγγραφής σε επιμελητήριο είτε είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είτε ξενοδόχοι , έμποροι ελεύθεροι επαγγελματίες, είναι σαφώς ποιο ευνοημένοι από τους υπόλοιπους επαγγελματίες ή επιστήμονες που δεν έχουν δικαίωμα εγγραφής σε κάποιο επιμελητήριο. Αυτό γιατί τα μέλη των επιμελητηρίων έχουν σαφείς κατευθύνσεις για την άσκηση του επαγγέλματός τους, την ασφάλιση και την συνταξιοδότηση τους καθώς απολαμβάνουν νομική και ηθική υποστήριξη για εργασιακά και κλαδικά θέματα.
Οι κάτοχοι πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν έχουν το δικαίωμα εγγραφής σε επιμελητήριο τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά γιατί πολλές φορές τα μεγάλα ζητήματα των κλάδων προωθούνται μέσα από κάποιες ενώσεις, από συλλόγους αποφοίτων ή ακόμα από μικρές ομάδες αποφοίτων οι οποίες δεν έχουν θεσμικό χαρακτήρα.
Στην Ελλάδα οι απόφοιτοι ΤΕ (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) υπολογίζονται γύρω στους 350.000 χιλιάδες, αριθμός τεράστιος για μια χώρα που το εργατικό της δυναμικό υπολογίζεται στα δυόμιση εκατομμύρια. Δηλ. παραπάνω από το 10% είναι απόφοιτοι ΤΕ και αυτοί δεν έχουν επιμελητήριο αλλά ούτε συγκεκριμένο ασφαλιστικό ταμείο. Αυτοί η μάζα πτυχιούχων θα μπορούσε να έχει λύση πολλά από τα προβλήματα της (γιατί είναι ο μοναδικός κλάδος που έχει τριπλάσια προβλήματα απ΄ ότι όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι) αν με την ίδρυση και καθιέρωση των ΤΕΙ το 1983, δινόταν το δικαίωμα εγγραφής σε ένα επιμελητήριο πχ στο ΤΕΕ για τους αποφοίτους της ΣΤΕΦ, στο ΓΕΩΤΕΕ για τους αποφοίτους της ΣΤΕΓ, στο ΟΕΕ για τους πτυχιούχους της ΣΔΟ. Θα είχαν αντιμετωπιστεί πολλά εργασιακά και συνταξιοδοτικά θέματα, θα είχαν καθορισμένα επαγγελματικά δικαιώματα χιλιάδες πτυχιούχοι οι οποίοι θα εργάζονταν και θα πλήρωναν φόρους από σχετικά νεαρή ηλικία, όχι όπως τώρα που ένας πτυχιούχος ΤΕ φορολογείται στα 30 ή πολύ αργότερα. πχ ένας απόφοιτος της ΣΤΕΓ που δεν έχει καθορισμένα επαγγελματικά δικαιώματα στον ιδιωτικό τομέα και με όλη την άγνοια που έχει για την δραστηριότητα του πτυχίου του δεν επιχειρεί να ξεκινήσει μια επαγγελματική κίνηση, αλλά αρκείτε να εγγραφεί στα μητρώα του ΟΑΕΔ και να περιμένει κάποια προκήρυξη. Αντίθετα όμως αν είχε δικαιώματα τα οποία θα του πρόσφεραν σίγουρη εργασία, (χωρίς καπέλωμα από κάποιον με συναφές πτυχίο, αλλά λόγω του ότι έχει κατοχυρωμένα τα δικαιώματα για την ίδια εργασία, ενώ έχουν σπουδάσει το ίδιο αντικείμενο) δεν θα είχε εργασιακή ανασφάλεια και θα επιχειρούσε μια επαγγελματική κίνηση, αυτό βέβαια ωφελεί και το κράτος και τον πτυχιούχο διότι από την μία εργάζεται δηλ προσφέρει στην κοινωνία και στην οικογένεια του και από την άλλη δεν παίρνει μακροχρόνιο επίδομα ανέργου αλλά πληρώνει την ασφάλιση του και την εφορεία του όταν επαγγέλλεται.
Τα τριάντα χρόνια παρουσίας των ΤΕ συνοδεύονται από την υπομονή των πτυχιούχων ελπίζοντας σε κάθε κίνηση που κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα. Πλέον όλοι έχουν αποδεχτεί ότι δεν είναι λύση η εγγραφή των ΤΕ πτυχιούχων στα είδη υπάρχοντα επιμελητήρια, γιατί η συγχώνευση τόσο χιλιάδων πτυχιούχων δεν θα είναι εύκολη και δεν θα αντιμετωπιστεί με το καλύτερο δυνατό τρόπο από την κατηγορία των ΠΕ, τόσο για τα όργανα διοίκησης όσο και για τα επαγγελματικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτό που θα λύσει τα χέρια των πτυχιούχων είναι η δημιουργία Τεχνολογικού Επιμελητηρίου όπου θα συνεργάζεται σε επίπεδο κεντρικό με τα είδη υπάρχοντα επιμελητήρια και θα διαχειρίζεται τα θέματα των πτυχιούχων. Έτσι δημιουργείται ένας θεσμός όπου θα εκπροσωπήσει έναν κλάδο εκατοντάδων χιλιάδων πτυχιούχων που δεν θα μπει ανταγωνιστικά απέναντι στα άλλα επιμελητήρια, αλλά θα νομιμοποίηση τα επαγγέλματα των ΤΕ πτυχιούχων. Στα θετικά του εγχειρήματος συγκαταλέγονται και οι θέσεις εργασίας που θα προκύψουν για την στελέχωση του, όπως και η θέσπιση ενός ασφαλιστικού αυτοχρηματοδοτούμενου φορέα που θα καλύψει όλους τους ΤΕ.
Αυτά βέβαια δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός, αλλά πολιτικές πρωτοβουλίες που πρέπει να εφαρμοστούν για την βιωσιμότητα των πτυχιούχων, των τμημάτων ΤΕΙ και για την οικονομία του κράτους.
Κων/νος Μησιάλης
MSc Δασοπόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου